Witraże
Od niepamiętnych czasów witraże były dobrem luksusowym i mało kogo było na nie stać. W średniowieczu szkło artystyczne było wykonywane dla najbogatszych osób i instytucji. W dzisiejszych czasach stał się o wiele bardziej dostępny a jego forma uległa znacznej zmianie.
Na podstawie zachowanych fragmentów szkła lub zdjęć wykonuje się bardzo starannie konserwacje istniejących już witraży. Jeśli witraże są już w bardzo złym stanie lub ich już brakuje to projektuje się nowe, które idealnie wpasują się w styl architektury danego budynku. Celem rzemieślnika projektującego witraże jest nadanie jej odpowiedniego stylu oraz charakteru.
W dzisiejszych czasach projektuje się witraże o współczesnej estetyce. Często nowoczesne witraże umieszcza się w oknach budynku, które pochodzą z dawnej epoki. Taki zabieg ma na celu ukazanie dawnego stylu architektonicznego w nowej ciekawszej odsłonie. Często takie posunięcie wiąże się z tym, że harmonia stylu określonej epoki staje się zaburzona. Tworzy to ciekawe i nowe rozwiązania w przypadku oświetlenia i nadania pomieszczeniu nowych właściwości. Idealnym przykładem takiego projektu jest hala wystawiennicza w Manchesterze wykonana przez Ambera Hiscotta. Szkło zostało potraktowane malaturą akwarelową, która przywodzi na myśl witraże złożone ze szkieł powlekanych. Okna wydobywają piękno architektonicznego stylu.
Projektant Johannes Schreiter bardzo umiejętnie łączył zabytkową architekturę z przeszkleniami ze współczesnymi trendami malarstwa abstrakcyjnego.
Za to artysta Lutz Haufschild nie został kontynuatorem idei Schreitera i Hiscotta. Współczesną architekturę opartą na tradycyjnych wzorach geometrycznych. wypełnił szkłem.
Aktualną architekturę można przyozdobić w bardziej bądź mniej dekoracyjny sposób poprzez wprowadzenie przeszkleń artystycznych. Mogą one stworzyć nową architekturę, której można nadać swobodę wyrazu. Przykładami takiego zabiegu są zrealizowane projekty Martina Donlina m.in kładka dla pieszych nad ulicą, która została obudowana grubym szkłem float. Szkło zostało emaliowane techniką sitodruku i aerografu. Dzięki temu kładka nabrała artystycznego, komiksowego charakteru. Z powodzeniem współgra z otaczającą ją zabytkową architekturą. Artysta podjął się wyzwania wprowadzenia do tradycyjnego budownictwa nowoczesnych, odważnych projektów.
Interesującą cechą witraży jest to, że przez wydobycie bądź ukrycie cech wystroju architektonicznego mogą one optycznie przesunąć środek ciężkości danego wnętrza.
Dzięki świadomemu projektowaniu przeszkleń w wystroju wnętrz można zręcznie zmanipulować odbiór ich indywidualnego charakteru.
Hale Commerzbank w Hannoverze, Hypopasage w Monachium i DAK w Hamburgu posiadają przeszklenia sufitowe, które nadają pomieszczeniu niezwykłego charakteru. Szkło artystyczne jest tak wkomponowane we wnętrza, że tworzą one idealną harmonię z całym budynkiem. Przeszklenia spełniają funkcję praktyczną mi.in równomiernie doświetlają pomieszczenia oraz optycznie je powiększają. Kompozycja szklana jest czytelna i zrozumiała.
Przeszklenie sufitu oranżerii w ogrodzie botanicznym w Seattle, którego wykonawcą był Richard Spaulding posiada inne przeznaczenie. Szkło ogranicza dostęp światła do jasnego pomieszczenia oraz uatrakcyjnia konstrukcje nadając jej dyskretnego uroku. Barwny sufit wiąże architekturę z przyrodą. Wnosi roślinność do wnętrza obiektu, tworząc niesamowitą atmosferę sprzyjającą kontemplacji.
Larry Etzen zaprojektował oraz zbudował przeszklenie sufitowe przypominające wielką lampę w stylu Tiffany’ego. Projekt ten stworzył wyjątkowy nastrój w restauracji. Pomieszczenie nabrało charakterystycznej estetyki wynikającej z tradycji secesji.
Alex Beleschenko osiągnął idealną harmonię między wnętrzem pomieszczenia, a otoczeniem w innowacyjnej realizacji w Stockley Park w Heathrow. Witraż powstał przez złączenie żywicą kawałków dmuchanego szkła. Dzięki zastosowaniu takiej techniki powstał witraż, który charakteryzuje się efektem lekkości. Projekt jest wyrazisty i współgra z nowoczesną architekturą.
Przez dynamiczny rozwój technologiczny, gwałtowny wzrost cywilizacji i skok urbanistyczny człowiek utracił naturalną łączność z naturą. Linda Beaumont swoim projektem zbliżyła na nowo człowieka z przyrodą. Artystka ozdobiła ogromne tafle szkła technikami fotograficznymi, które następnie podświetliła sztucznym światłem wprowadzając niezwykły i tajemniczy nastrój do wnętrza budynku. Projekt można zobaczyć w terminalu lotniska w Sea-Tac.
Cappy Thompson zasłynęła ze swojego bajkowego projektu, który znajduje się na międzynarodowym lotnisku w Seattle-Tacoma. Autorka wykorzystała starą technikę malowania na szkle tworząc kolorowe dzieło. Projekt przedstawia parę objętą uściskiem, która znajduje się na górze w wieżowcu na tle konstelacji składającej się ze zwierząt, słońca i księżyca.
James Carpenter opiera swoje projekty na bryłach przestrzennych oraz wykorzystuje właściwości szkła dichroicznego. Barwa szkła zmienia się w zależności od kąta patrzenia i padania światła. Dzięki zastosowaniu prostych geometrycznych form oraz polaryzującego szkła, wnętrze danego budynku uzyskuje niepowtarzalny charakter.
Projekty Grahama Jonesa mają nowoczesny i subtelny styl. Artysta wykorzystał szklaną ściankę działową jako ekran, który oddziela wnętrze budynku od świata zewnętrznego. Ma ona na celu wyciszenie pomieszczenia oraz ułatwienie koncentracji osób tam przebywających. Szklane ściany są piaskowane lub delikatnie zabarwione. Przykładem wykorzystania przepierzenia jest pokój konferencyjny w budynku sądu federalnego w Phoenix.
Artysta Karl-Heinz Traut tworzy nowoczesne budynki użytku publicznego. Każda jego praca ożywia dane wnętrze oraz nadaje jej osobliwego charakteru. Przeszklenie znajduje się na lotnisku w Hong Kongu i ma na celu uprzyjemnienie otoczenia, w którym pasażerowie czekają na odlot samolotu. Przepierzenie przedstawia dużego, barwnego smoka, który nawiązuje do symboliki i tradycji kultury kraju kwitnącej wiśni.
Szkło artystyczne wykonywane jest współczesnymi technikami i umieszczamy je na zewnątrz, jak i we wnętrzach budynków. Mogą służyć jako parawan, który oddziela pomieszczenia w budynkach użyteczności publicznej m.in. w bankach, kawiarniach, lotniskach czy w centrach handlowych. Projektant Thobias Kamerer Rotweil umieścił podświetlony obraz we wnętrzu banku w Paderborn. Jest to nadal dość niekonwencjonalny i niecodzienny pomysł by tak ozdobić wnętrze budynku, który przeważnie jest utrzymany w stylu surowym, poważnym i dostojnym.
Niezwykłym zastosowaniem szkła jest użycie go do stworzenia szklanej podłogi. Twórcą takiego nietypowego projektu był Klaus Jansen, zaś artystka Christine Triebsch zaprojektowała sufit ze szkła, w którym pominęła jego podstawową właściwość, jaką jest przezierność.
Szklane sufity stworzone przez Dale’a Chihuly’ego stanowią dominujący element we wnętrzach budynku. Tylko profesjonalista jest w stanie wykonać tak niebywałe zestawienie barwnych plam. Dzięki kolorowym i odważnym projektom twórcy, budynek nabiera niesamowitego charakteru.
Artyści i projektanci na bieżąco śledzą pojawiające się na rynku nowości technologiczne i wynalazki. Umiejętnie łączą stare i nowe metody wytwarzania szkła tworząc niebanalne obiekty artystyczne. Chłód wieżowców pokrytych w całości szkłem wywołały potrzebę artystycznego wyrazu. Wizje artystów szklarzy są wyzwaniem dla architektów. Dzięki wzajemnej współpracy następuje dynamiczny postęp obu dziedzin co daje nam poczucie współdziałania w procesie rozwoju cywilizacji.